Spelen voor Bob

Componisten brengen pianohulde aan baas Nonesuch-label

Bob Hurwitz was 32 jaar directeur van het Amerikaanse Nonesuch-label, toonaangevend in bijzondere en eigentijdse muziek. Hij verruilde deze functie in 2017 voor die van voorzitter-emeritus. Verscheidene componisten die in de loop van de tijd voor het label muziek hebben opgenomen, schreven bij die gelegenheid een werk voor solopiano om Bob Hurwitz te eren.

Het album ‘I Still Play’ bevat elf stukken, geschreven door John Adams, Laurie Anderson, Timo Andres, Louis Andriessen, Donnacha Dennehy, Philip Glass, Nico Muhly, Brad Mehldau, Steve Reich, Pat Metheny en Randy Newman.

De titel van het album is ontleend aan de bijdrage van John Adams. Diens ‘I Still Play’ bestaat uit een reeks variaties die hij in 2017 componeerde voor solopiano en ongeveer vijfenhalve minuut duurt. Adams zelf omschrijft het stuk als “Satie ontmoet Bill Evans”. Het werk werd voor het eerst op 1 april 2017 uitgevoerd door pianist Jeremy Denk aan de Brooklyn Academy of Music. De componist legde later de titel uit in een interview. Hij vertelde dat hij ter ere van Robert (Bob) een concert had georganiseerd in de Brooklyn Academy of Music en tien componisten had gevraagd een kort stuk te schrijven, iets dat geen concertstuk was, maar dat een ervaren pianist als Bob zou kunnen spelen. Hij hoorde toen iemand tegen Hurwitz zeggen: “Ik wist niet dat je piano speelde.” Waarop die antwoordde: “Ja, ik speel nog steeds.” Zo kwam Adams aan de titel van zijn bijdrage: ‘I still play.’

De meeste composities op ‘I Still Play’ worden uitgevoerd door Nonesuch-pianist Timo Andres. Brad Mehldau doet er twee, waaronder het door hemzelf geschreven ‘L.A. Pastorale’. Jeremey Denk speelt, zoals gezegd, het titelnummer. Randy Newman ten slotte ontfermt zich over zijn eigen ‘Recessional’.

Hoewel de werken duidelijk van elkaar verschillen (kleine miniaturen met ieder een eigen, unieke stijl), vormen ze in al hun verscheidenheid toch een organisch klinkende muzikale eenheid. Daarin is ‘Evening Song No. 2’ van Philip Glass een lome, herfstige meditatie en levert Pat Metheny met ‘42 Years’ (!) een stemmige ballad vol harmonische pianomijmeringen. Echt survivallen is het voor pianist Timo Andres in de om virtuositeit vragende, hyperactieve fricties en variaties in ‘Rimsky Or La Monte Young’ van Louis Andriessen. Avant-garde componiste en performster Laurie Anderson doet hem in ‘Song For Bob’ met joie de vivre hinkelhuppelen over de toetsen om uiteindelijk te belanden in… stille leegte.

Een van de meest avontuurlijke stukken op ‘I Still Play’ is ‘Her Wits About Him’ van Donnacha Dennehy, een spanningsvolle en op momenten hypnotiserende exploratie (“Een lofzang op detail”, noemt de componist het) van de mogelijkheden van de piano als veelzijdig toetsen-, snaar- en percussie-instrument. ‘Recessional’ van en met Randy Newman, dat net geen minuut duurt, sluit ‘I Still Play’ met hilarische, quasi-mars klavieraanslagen op ferme wijze af. Elf miniaturen, samen een luisterrijk feest, voor Bob Hurwitz én voor de piano.

Een video van Timo Andres die Philip Glass ‘Evening Song No. 2’ speelt, is hier te zien, en de video waarin hij Nico Muhly’s ‘Move’ uitvoert, hier. Voor pianisten: de partituur kan in beide video’s tegelijk met Andres’ optreden worden meegelezen.

Timo Andres / Jeremy Denk / Brad Mehldau / Randy Newman
I Still Play – Various Composers
Nonesuch/Warner Music