Iedere lente opnieuw is de bodem van de Deense bossen bedekt met kleine bosanemonen, een uitbarsting van wit en roze. Ze zijn er maar kort en verdwijnen even snel als ze opkomen en worden in de volksmond windbloemen genoemd. Het album Windflowers van Efterklang is naar deze bloemen vernoemd en gaat over het leven voluit vieren, samen, met hart en ziel, en vooral met plezier.
E F T E R K L A N G
Mads Brauer, Rasmus Stolberg en Casper Clausen gaan verder op een creatieve reis die hen, vrienden sinds hun prille jeugd, nog meer bij elkaar heeft gebracht, ook al lopen hun individuele en creatieve levens vaak uiteen.
Ik spreek Casper Clausen via een videoverbinding in de nadagen van de coronamaatregelen, vlak voor de start van de Windflowers tournee, die tot zijn grote vreugde ook Nederland kan aandoen. De zanger van Efterklang is in Kopenhagen. Hij was door de opnamen voor Windflowers de laatste tijd sowieso minder in Lissabon, waar hij al enkele jaren een appartement heeft.
Casper Clausen is net uit quarantaine. Corona. Nog net even opgelopen.
Casper: “We brachten onlangs veel tijd door met een grote groep tieners en een meisjeskoor uit onze woonplaats, en we moesten daarbij een beetje woekeren met de ruimte. Toen heb ik het dus gekregen. Maar gelukkig had ik geen grote klachten, een beetje een loopneus en wat hoofdpijn, maar geen ademhalingsproblemen of iets dergelijks.”
Denemarken hief nog eerder dan Nederland alle coronamaatregelen op. Het was lang onzeker of en hoe de Windflowers tournee doorgang kon vinden, maar eindelijk is het dan zover. Er zijn geen restricties meer voor de shows. Optredens kunnen met gebruikmaking van de volledige capaciteit van de meeste zalen. Het probleem is nu meer, vraagt Casper zich af, of mensen zich op hun gemak voelen als ze naar shows komen. Het wordt meer een mentale kwestie, denkt hij. Sinds het begin van de pandemie zijn mensen gewend geraakt aan afstand van elkaar houden en het dragen van mondmaskers. Dat hoeft niet meer, is in ieder geval niet meer verplicht. Die nieuwe situatie zal van veel mensen een aanpassing vragen. Casper is benieuwd hoe dat gaat uitpakken. Dus ja, de vraag is, hoeveel publiek zal er zijn bij de shows?
Casper: “En hoe zit het met wat er de afgelopen jaren is gebeurd en de interesse van mensen? Waar zijn ze in geïnteresseerd? Wat voor groepen trekken we? Als ik naar mijzelf kijk, dan is het alsof ik de afgelopen twee jaar een beetje ander leven heb achtergelaten. De vraag is dus: Waar ben ik naar op zoek? Ik denk dat veel mensen dat hebben. We zijn, dat kan niet anders, mentaal en sociaal veranderd. Misschien voelen we nog angst om met andere mensen samen te zijn. En als jij zelf niet bang bent, dan is je vriend of je familie dat misschien wel. Het zal wel een tijdje duren voordat concertzalen weer wat voller en energieker worden. Maar ik denk dat het een zegen is om naar buiten te gaan en artiesten te zien en muziek te horen en/of naar een tentoonstelling te gaan, om inspiratie op te doen en mensen te zien, misschien zelfs wat vreemden te ontmoeten. Er gebeuren gewoon zoveel goede dingen rond een show. Maar ja, ik weet zeker dat het niet meteen zo zal zijn.”
Maar zoals het was, wordt het niet meer. Het is een andere wereld geworden.
Casper: “Dat klopt helemaal. Het hele concept is veranderd. Er zijn zoveel dingen die we twee jaar geleden niet wisten, over ziektekiemen, bacteriën, ziekte. Het was moeilijk om steeds met al die cijfers te worden geconfronteerd, waarvan je niet wist waarmee ze te vergelijken, zoals hoeveel mensen er sterven. Hoeveel mensen sterven er normaal gesproken? Ik bedoel, wat is normaal, ik heb geen idee. Ik heb vrij veel vertrouwen in de regering hier in Denemarken, maar ik breng ook veel tijd door in Portugal en ervaar hoe ze daar hun regering niet op deze manier vertrouwen. Je begint er dus vanuit verschillende hoeken naar te kijken. Het komt gewoon neer op menselijke interactie.”
Toen Windflowers vorig najaar uitkwam, schreef ik over het album: “Er is leven na de pandemie”.
Casper: “Als je zegt dat er leven is na de pandemie, doet het me inderdaad denken aan toekomst. Het zegt dat er een leven is dat misschien verder gaat dan wat we op dit moment leven. Dat resoneert wel in mij. Het album is weliswaar tijdens de pandemie gemaakt, maar het probeert wel echt weg te blijven van de duisternis, de spreekkamer van de dokter. Veel van mijn vrienden hadden mentale problemen. Er is, gelukkig, in mijn vriendengroep niemand gestorven. Maar de zwaarte van de situatie tastte mensen existentieel aan op manieren die ik nog nooit eerder heb gezien. Dat in ogenschouw genomen, denk ik dat het proces dat wij als band doormaakten, veelal werd gevoed door geluk of dankbaarheid om te doen wat we al zo lang deden, namelijk samen muziek maken, als vrienden. Met die stemming gingen we de studio in en hadden plezier. Dat betekende: Schetsen maken en spelen met geluiden. Liedjes maken en ze bij elkaar voegen tot een album. Met elkaar praten over wat we voelen, waar het nummer over gaat en hoe we dat over willen brengen. Dat alles samen was zo’n zegen. Windflowers ademt al die dingen die muziekjournalisten nu doen vragen: Waarom zo blij? Weet je, als ik naar het album luister, denk ik dat het iets positiefs is, zoals de meeste Efterklangmuziek. Er zit een beetje hoop in, misschien.”
Casper noemde het al en het klinkt echt uit alle groeven van Windflowers: Het leven vieren op een speelse manier met vrienden. Ja, er is leven na de pandemie. Maar er was ook leven tijdens de pandemie.
Casper: “Zeker. Ik heb veel goede tijden meegemaakt tijdens de pandemie. Tussen perioden van twijfels en allerlei andere dingen in. Ik heb een solo-album gemaakt dat in het begin van vorig jaar uitkwam (Better Way – CCE). Vervolgens was er dit proces met mijn vrienden. Het was zo’n stimulerende en opwindende ervaring om weer muziek te maken met mensen die ik heel goed ken, om ideeën te kunnen uitwisselen en dingen niet alleen te hoeven voltooien, maar om het samen als groep te doen. Er was tijd en ruimte om te experimenteren, nieuwe geluiden te introduceren, te spelen met een vocoder en dingen doen die we vroeger veel deden toen we jonger waren. Zoals toen we begonnen met het maken van muziek en we een studio vol instrumenten hadden. Spelen met xylofoons.” Hij pakt er een op vanonder de tafel en laat hem me zien.
Casper: “Muziek heeft mij in de loop der jaren veel synths leren kennen, vaak als softsynths (virtuele synthesizers – CCE) voor op de computer. En dat is echt spannend. Je kunt de meest waanzinnige synths krijgen die vroeger duizenden dollars of euro’s kosten. Ineens heb je het allemaal binnen handbereik. Maar het mist iets wat een fysieke ruimte wel heeft, iets groots dat hoort tot het DNA van Efterklang. Het stamt uit de echt vroege dagen van hoe we onszelf definieerden, dat we een ruimte hadden, wat oude instrumenten, en mensen uitnodigden om muziek met ons te maken en op te nemen. Fysiek samenwerken met andere mensen in een ruimte is zo belangrijk voor ons als band. En met Windflowers raakten we dat oude gevoel weer aan en maakten we het album zoals het nu is.”
Efterklang betrok altijd (internationale) gasten en sessiemuzikanten bij het scheppingsproces. Dat lag nu minder voor de hand. De bandleden moesten bijgevolg de opnamen voor Windflowers anders aanpakken dan ze gewend waren. Het werd een terugkeer naar de basis. Ze reisden, met entourage, vijf keer naar de Real Farm studio op het eiland Møn, ten zuiden van Kopenhagen, en dat was het.
Casper: “Dat is ook heel waar. Ik was ook wel op reis. En we wonen ver uit elkaar. Aanvankelijk gebeurde er veel via de computer. We begonnen met Dropbox en wisselden ideeën uit. Maar het soort album dat daaruit voortkwam was geen Efterklang. We besloten fysiek bij elkaar te komen en aan het werk te gaan. Ik kan goed alleen werken, maar als er anderen zijn die deel uitmaken van het proces, gaat het sneller en gemakkelijker en is het veel opwindender. Het maakt het proces organischer.”
Hij noemde het al. Casper Clausen is altijd aan het experimenteren, altijd op zoek naar nieuwe geluiden. Wie een inkijkje wil in het creatieve opnameproces van Casper Clausen, kan op YouTube terecht bij een Open Labo Session video opname van Petites Planètes filmmaker Vincent Moon. Casper Clausen jamt daarin en gaat de interactie aan met de bijzonder veelzijdige en muzikale grenzen overstrijkende Franse cellist Gaspar Claus (!). De Open Labo Sessions vinden plaats in de legendarische Labomatic Studios in Parijs, honderdtwintig vierkante meter verdeeld over drie ruimtes.
Ook in een andere opname van Vincent Moon zien we Casper Clausen actief als geluidsjager. Op 28 februari 2014 nam Vincent Moon in concertzaal Alsion in Sønderborg, Denemarken een concert op met Efterklang onder de noemer The Last Concert. Naast Efterklangs Mads Brauer, Casper Clausen en Rasmus Stolberg stonden op het podium het Sønderjyllands Symfonie Orkest, het Sønderjysk Meisjeskoor en muzikale zielsverwanten als tour-bandlid Peter Broderick. Tussen de bedrijven door zien we Casper Clausen in de weer met het maken van ‘field recordings’. En dan is er nog het album Piramida uit 2012, waarvoor de band naar de mijnbouwnederzetting Piramyden op Spitsbergen trok. Hier woonden ooit zo’n duizend Russen, maar de nederzetting werd in januari 1998 voor altijd gesloten en achtergelaten. De leden van Efterklang bezochten deze verlaten plek vol ruïnes om “geluiden te verzamelen”. Ze legden er meer dan duizend vast. Die werden in een studio in Berlijn tot songs verwerkt en opgenomen met, naast Efterklang zelf, muzikale gasten als Peter Broderick op viool, Earl Harvin op drums, Nils Frahm op piano, de blazers van het Andromeda Mega Express Orchestra en een zeventig-koppig meisjeskoor.
| Vriendschap stond aan de basis van de songs voor Windflowers. Kijk alleen maar naar de vrolijke uitgelatenheid en het plezier van de bandleden met elkaar in de video bij de single Dragonfly, een luchtige elektronische popsong over liefde die ineens uit het niets als een libel zwevend in de lucht voor je opduikt, en als je even niet oplet, hem weer smeert voordat je er erg in hebt. |
Op zoek naar geluiden om in een muzikale context te gebruiken, het maakt deel uit van het muzikale DNA van Casper Clausen.
Casper: “Dat is waar. Zo begonnen we onze reis met een idee van een rockband met daarin een iets afwijkend orgelgeluid. Dat was de missie toen we zestien jaar oud waren. We wisten ook al snel wat we echt opwindend vonden om naar te luisteren. De eerste band van toen die in me opkomt, is Neubauten, de industriële band uit Berlijn, jaren tachtig post-punk. Je hoort gitaren en drums en dat soort dingen, maar ook metalen buizen en rare instrumenten. Zij hadden een gevoeligheid voor textuur en voor opwindende geluiden en gebruikten die op nieuwe, afwijkende manieren. Geluiden kunnen vreemd genoeg allemaal erg op elkaar lijken, afhankelijk van je gemoedstoestand, zo werkt dat tenminste bij mij, maar dan verandert er iets. Je loopt over straat en er staan overal lantaarnpalen, van metaal. Je hebt een ring om je vinger en daar sla je mee tegen zo’n paal en klinkt er een geluid. Maar doe je datzelfde in Lissabon, dan blijken diezelfde soort palen een andere toon voort te brengen. En dan begin het te stromen. Die ervaringen zijn de brandstof voor mijn creatieve denken tijdens het maken van muziek. We hebben in dat opzicht veel geleerd van Neubauten, of van iemand als Chris Watson, die geweldige veldopnamen maakt en veel BBC-documentaires heeft opgenomen. We halen daar veel inspiratie uit. Tegelijkertijd zijn we geen band die onnodig kunstzinnig en zwaar doet. Dat is niet onze taak.”
Je hebt het over Chris Watson. Ik heb dit gisteren gekocht. Ik laat hem een LP van Chris Watson zien.
Casper: “Oh, wauw. Geweldig, het komt allemaal samen. Hoe heet die plaat?”
Notes from the Forest Floor.
Casper: “Oh, is dat een nieuwe?”
Nee, uit 2019.
Casper: “Die moet ik opzoeken. Dat zou geweldig zijn.”
Het album Windflowers laat drie vrienden horen die elkaar weer ontmoetten, ieder met zijn eigen, onderweg verzamelde, creatieve bagage, in een tijd die voor velen en ook voor hen onzeker aanvoelde. De hoop en verandering, die de windbloemen uit de titel symboliseren, staan in de songs centraal, vertaald in liefde voor elkaar en voor de natuur om ons heen.
Windflowers ademt leven en stelt zich eerlijk, oprecht en open op voor de ander, hoe vreemd, hoe anders die misschien ook is, zoals in de met subtiele elektronica meesterlijk vormgegeven, dromerige openingssong Alien Arms:
Let me into your heart
We’re mountains apart
Only love can find a way
Giving birth to whatever we can
Het sfeervolle Hold Me Close When You Can presenteert Casper Clausen met wervelende falsetstem, begeleid door ingetogen pianoklanken. In het korte, maar daarom niet minder fraaie, instrumentale intermezzo Lady Of The Rocks krijgt de piano gezelschap van wat lijkt het geluid van kustvogels te zijn (daarover later meer). Het heerlijk swingende Living Other Lives ademt duidelijk invloeden van Caspers vorig jaar verschenen solo-album Better Way. Het nummer vindt, evenals Better Way, zijn oorsprong in zijn studio in Lissabon. Living Other Lives begon als een groovy loop van samples, gevolgd door een Instagram stroom beelden over het verlangen van veel mensen naar andere levens, en de behoefte die fantasieën met de wereld te delen:
I keep dreaming, living other lives
from emotions, deeper within, across an ocean, living again
We hadden het over geluiden. Voor Living Other Lives heb je samples gebruikt van Deep Listening Session van Laraaji, waarvoor hij ook toestemming heeft gegeven. Hoe is dat gegaan?
| *Laraaji (geboren als Edward Larry Gordon, 3 mei 1943) is een Amerikaanse multi-instrumentalist gespecialiseerd in piano, citer en mbira (duimpiano). Hij werd onder andere bekend met het album Ambient 3: Day of Radiance uit 1980, dat is geproduceerd door Brian Eno als onderdeel van diens Ambient-serie. |
Casper: “Ik heb in mijn studio een kleine sampler (Roland 404 – CCE), die ik de afgelopen jaren veel heb gebruikt. Het is voor mij een andere manier om met het schrijven van songs te beginnen. Ik zocht naar geluiden en luisterde in die tijd veel naar Laraaji. Ik vindt het echt goed wat hij doet en hou van zijn persoonlijkheid. Je stapt door zijn muziek in zijn wereld vol kleuren en geluk en positiviteit. Ik luisterde er gewoon naar en assembleerde met de sampler wat dingen, en op de een of andere manier kwam ik in een ritmepatroon terecht dat uiteindelijk de basis voor Living Other Lives werd. Aan het einde van het proces was ik natuurlijk helemaal vergeten waar de opnamen vandaan kwamen. We moesten dus uitzoeken wat het precies was. Maar we hadden wel een idee, herkenden de manier hoe hij de citer bespeelt. Dus ja, we hebben contact opgenomen met zijn label en dat hele proces doorlopen. En uiteindelijk was iedereen akkoord. Ik moet daarbij wel opmerken dat we gelukkig niet al te veel van dat soort akkefietjes hadden. We hebben wel een paar grijze haren gekregen in dat proces. Er zijn veel mensen, niet perse hijzelf, bij de beslissing over dit soort zaken betrokken. Maar we hadden geluk en waren heel blij dat hij ermee instemde. Zijn goedkeuring verheugde ons ook, omdat hij, zijn spirituele houding, voor een groot deel doorklinkt op dit album. We keken naar een van zijn lockdown-shows terwijl we het album aan het opnemen waren, en naar de opnamen in de studio waarin hij na de show vragen beantwoordde. Het is alsof hij zijn eigen wereld heeft gecreëerd, als een ruimte waar je in loopt. Die is gevuld met al die klanken die hij maakt en altijd heel open. Er zijn daar balanspunten waarin muziek wordt tot iets wat kan helen, op een bepaalde manier. Laraaji of Laraaji muziek is niet alleen luisteren naar muziek, het is ook luisteren naar een manier van zijn.”
Begin 2021 kwam van Casper Clausen diens eerste solo-album Better Way uit. Dat had als thema: “het vinden van een betere manier om hoger te reiken, sterker lief te hebben, harder te vallen”, aldus de raadselachtige uitleg van de musicus zelf destijds in een persbericht. Better Way was voor het grootste deel opgenomen in Clausens studio in Olho de Boi, Almada, Portugal en in Hiriketiya, Sri Lanka. De mix en productie werden thuis gedaan bij Peter Kember van Sonic Boom en Spacemen 3, die woont in de heuvels van het eveneens Portugese Sintra. De tracks op het album, waarop analoog machinaal aangedreven songs afwisselen met klankkleuren en structuren die refereren aan Clausens voormalige woonplaats Berlijn en aan psychedelische rock, zijn voor een groot deel intuïtief en improviserend tot stand gekomen, en dat verbindt ze met elkaar.
In hoeverre het maken van Better Way invloed heeft gehad op de totstandkoming van Windflowers, wil ik weten.
Casper: “Die invloed was er, zeker. Een vriendin van mij die ik al een hele tijd ken zei: ‘Dat nieuwe album klinkt alsof er meer van jou in zit.’ In het begin begrepen we niet echt wat ze bedoelde. Een nader gesprek wees uit dat het waarschijnlijk te maken heeft met een soort van kleurrijke boodschap om niet bang te zijn om iets te doen omdat het niet des Efterklangs zou zijn. Vanaf het begin van dit album was het heel duidelijk dat ik elk idee dat in mij opkwam in wilde brengen. Dingen die klonken als mijn solo-album? Prima. Laat maar horen. Eens kijken wat ze erover zeggen. Tot mijn verbazing waren er best wel wat nummers die ik anders niet had ingebracht, maar waarin ik nu, door het solo-album, vertrouwen had, omdat het wat mij betreft allemaal om speelsheid gaat, althans mijn inbreng in deze zaak. Tot dan had Efterklang soms voor mij een strikt bepaalde identiteit. Mijn solo-album heeft dat veranderd. Ik denk dat Efterklang echt een speeltuin moet zijn en dat het maken van Better Way me dat liet zien. Ik was trots dat ik dat solo-album had gemaakt. Ik heb met Peter Kember gewerkt en deed in mijn eentje wat onderzoek naar het gebruik van allerlei soorten geluiden. Echt, het solo-album voelde voor mij als een laat afstuderen of iets dergelijks en een herinnering waar muziek in mijn wereld over moet gaan. Deze speelsheid is belangrijk en komt steeds weer bij mij terug. Denk niet te veel na over het proces, maar probeer er met een speelse, open geest voor de muziek in te gaan. En dat deden we, en het werd een album. Windflowers was: Kom, laten we wat dingen uitproberen. Klinken die raar? Misschien. Maar waarom niet? Laten we het proberen. Laten we eens kijken hoe het klinkt over een paar dagen. Ik denk dat ik veel heb geleerd van het solo-album en dat een beetje heb meegenomen naar Windflowers.”
Je werkt met veel andere muzikanten. Ook naast Efterklang. In je soloprojecten. Zoals met cellist Gaspar Claus. Een ander voorbeeld is Peter Broderick. Hij heeft min of meer dezelfde instelling. Hij werkte bijvoorbeeld ook samen met pianist Martin Kohlstedt uit Duitsland. Kun je stellen dat je deel uitmaakt van een wereldwijde muzikale familie?
Casper: “Zo voelt het wel. Ik bedoel, jij hebt gereisd, Cornell, dus je weet hoe het is om vrienden in Brazilië te hebben en op andere plaatsen in de wereld. Ik voel me echt geweldig dat ik dit al twintig jaar mag doen.
“Ik keek onlangs naar een Ierse show met daarin Peter en iemand anders uit mijn vriendenkring, Raquel LaBelle. Ze waren in een Ierse tv-show uitgenodigd om samen muziek te maken als, tot dan, vreemden van elkaar. Mijn reactie was: Raquel, uit Lissabon? En die werkt samen met Peter Broderick? Ik ken hem al vijftien jaar of zo. En plotseling maken ze samen muziek. Misschien heeft het te maken met ouder worden, maar ik voel een band tussen al deze mensen. Het past nooit helemaal in elkaar, maar er zijn zeker momenten dat je voelt dat er een beetje een bedrading loopt. Zoals zojuist, ik praat over Chris Watson en dan blijkt dat jij zijn albums koopt. Er is een soort familie, ja. Ik voelde dat ook heel duidelijk toen we het People Festival in Berlijn deden. De organisatoren van dat festival zagen duidelijk dat er een indiescene is met Arcade Fire en Feist en Kings of Convenience.
“En dan heb je een man als Peter Broderick. Hij doet wat hij doet, en ik ken hem sinds hij twintig jaar oud was. Hij is geen superster of zo, maar hij doet het. Hij verdient zijn brood met wat hij doet. Hij maakt veel mensen blij. En nu heeft hij ook nog een plek gevonden waar hij voor zichzelf kan zorgen. Gelukkig, denk je, want hij was niet altijd zo goed voor zichzelf (De van oorsprong Amerikaanse singer-songwriter en multi-instrumentalist Peter Broderick is getrouwd met de Ierse folkzangeres Brigid Mae Power. Zij keerden met hun gezin in 2020 terug naar County Galway, hun geliefde Ierse platteland, waar ze woonden voordat ze in 2019 naar Londen verhuisden – CCE). Het is geweldig om daar deel van uit te maken. Ik doe het zelf en zie het weerspiegeld in andere mensen: proberen om met muziek en kunst in het algemeen een beetje uit de normaliteit te treden. Ik heb geen opleiding. Ik heb gekozen om die niet te volgen. Maar die opleiding bouw ik momenteel gaandeweg zelf op. En om je medereizigers in die zin te zien en te steunen, en je gesteund te weten, dat voelt heel vertrouwd.”
Iets totaal anders. Lady of the rocks, de veldopnamen, waar komen die vandaan?
Casper: “Heel goede vraag eigenlijk. Wat hoor jij?”
Vogels
Casper: “Ja, volgens mij hoor ik ook vogels. Voor zover ik me herinner, is het een combinatie van opnamen uit de studio waar we in de winter waren. We probeerden te experimenteren met zangopnamen buitenshuis, gewoon met een lange kabel en wat rondlopen. Sommige van die opnamen kwamen terecht in Lady of the Rocks, wat eigenlijk best een vreemd nummer is. Het was een geïmproviseerde sessie. Ik weet dat ik er oorspronkelijk een zangpartij in had, maar we hebben er uiteindelijk voor gekozen er een instrumental van te maken, er een fluit aan toe te voegen en wat te spelen met de buitenopnamen, ook al omdat er weinig buiten is op het album. Ladies of the Rocks breekt het album op een of andere manier open. Ik denk dat het een manier is om de natuur en het landschap rond dit huis waar we opnamen te eren.”
Een van de eerste regels op Windflowers, in Alien Arms, Let me into your heart, is dat niet de hoofdboodschap, het hoofdthema van het album?
Casper: “Ja, ik denk het wel. Ik denk dat het een buigzame regel is. Laat me in je hart, wat dat wil zeggen, daar heeft iedereen waarschijnlijk een ander idee bij. Ik hou ervan om in dat opzicht iets open te laten, het hoeft niet alleen iets voor jou of mij te betekenen. Laat me in je hart. Ik zie er duidelijk een doel in, een manier van leven. Als je op de een of andere manier in de harten van mensen kunt komen, zodat zij in de jouwe komen, dan kom jij in hun huis en zij in het jouwe. Het kan ook een spiritueel voorbeeld zijn waarvan ik niet zeker ben of ik het in mijn leven al heb gevonden. Maar er klinkt tegelijkertijd, heel klein, een lichte noot van wanhoop in door, die zegt: Wil je echt in dit hart komen? Voor mij lijkt het op een behoefte aan begrip, behoefte aan empathie, aan iets, aan iemand. Dat probeer ik, ik wil echt weten hoe dat is: Laat me in je hart. Het voelt alsof het niet volledig wordt begrepen totdat ik in dat licht ben gegaan, of wij daar in zijn gegaan. Dus ja, in die zin voelt het alsof het een mooie boodschap is voor de tijd waarin we leven, als iets wat echt relevant is, althans van wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt.”
Oké, heel erg bedankt voor dit gesprek, en probeer die Chris Watson plaat te vinden.
De Windflowers tour doet Nederland aan op 6 maart in de Paterskerk, Eindhoven; 8 maart in Zonnehuis, Amsterdam. Efterklang treedt op zonder Mads Brauer. Die heeft vaderschapsverlof.
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen. Zo help je CCRyder doorgaan.
Met iDEAL kun je via de beveiligde omgeving van je eigen bank CCRyder waarderen.
“Eyes on the road and hands upon the wheel”