De Amerikaanse violiste en vocaliste Caroline Shaw (1982) is de jongste componist die ooit de Pulitzer Prize voor muziek won. Zij ontving de prestigieuze onderscheiding in 2013 voor haar a-capella werk Partita for 8 Voices, geschreven voor en uitgevoerd met Roomful of Teeth, een vocaal ensemble waarin zij zelf de tweede altstem zong. Caroline Shaw maakt nu haar solo vocale debuut, in samenwerking met Sō Percussion, op het album Let the Soil Play Its Simple Part.
‘Let the Soil Play Its Simple Part’ bevat tien songs geschreven en uitgevoerd door Caroline Shaw en Sō Percussion. De muzikanten, die elkaar kennen sinds zij studenten waren, konden op een gegeven moment beschikken over drie dagen gratis studiotijd. Zij besloten die te gebruiken om te experimenteren met ideeën die eerder op kwamen borrelen tijdens de sessies voor hun Nonesuch-release ‘Narrow Sea’ die begin dit jaar uitkwam, in januari 2021. Zo had Caroline Shaw het idee om een duet te doen met elk individueel lid van Sō.
Caroline Shaw, die met Roomful of Teeth al bewees te beschikken over een soepele en gracieuze stem, is op ‘Let the Soil Play Its Simple Part’ voor het eerst als solo-zangeres te horen. Zij schreef de songs samen met de leden van Sō: Eric Cha-Beach, Josh Quillen, Adam Sliwinski en Jason Treuting. De teksten weerspiegelen hun brede interesses. Die lopen uiteen van James Joyce, het oude (oorspronkelijk) Protestantse liedboek ‘The Sacred Harp’, een gedicht van Anne Carson, het Bijbelse boek ‘Ruth’, de Amerikaanse gospel ‘I’ll Fly Away’ en de pop perfectie van ABBA, om er een paar te noemen. ‘Let the Soil Play Its Simple Part’ is door Caroline Shaw en Sō Percussion geproduceerd in samenwerking met Jonathan Low (The National, Taylor Swift).
Het eerste nummer van het album, ‘To the Sky’ (uit ‘The Sacred Harp’), ontleent zijn tekst aan Anne Steele (pseudoniem, Theodosia; 1717-1778), een Engelse Baptistische hymne-schrijfster en essayiste.
So fades the lovely blooming flow’r,
Frail, smiling solace of an hour;
So soon our transient comforts fly,
And pleasure only blooms to die.
Caroline Shaw zegt over deze tekst: “Ik hou van liedjes die gaan over de dood, naar huis gaan en die uitkijken naar een tijd die beter of helderder is – als er één ding in de wereld is om over na te denken, dan is het misschien dit wel.”
Zij noemt de tekst van Anne Steele “een meditatie op het kortstondige”. And pleasure only blooms to die. En plezier bloeit om te sterven. Zou het toeval zijn dat de klankkleuren en buigingen in de stem van Caroline Shaw hier soms doen denken aan Shara Nova (voorheen Worden), de zangeres en componiste van My Brightest Diamond, en haar uitvoering van ‘Death Speaks’ van new music componist David Lang? Er zijn hoorbaar overeenkomsten, vooral in de eerste aanzetten. Die duren anderhalve minuut of zo. Waarna minimalistische percussie-patronen gaan stromen en meerlagige vocalen over een veelkleurige regenboog van marimba-klanken hemelwaarts golven. Het volgende nummer ‘Other Song’ lijkt een bijna klassieke pianocompositie, ware het niet dat de percussie hier met fantasievol kloppen en tikken een prachtig contrasterende mozaïekvloer onder de zang legt.
Sō Percussion voerde eerder twintigste-eeuwse werken uit van John Cage, Steve Reich en Iannis Xenakis en verstrekte compositie-opdrachten aan hedendaagse componisten als David Lang, Julia Wolfe en Steven Mackey. Buiten de klassieke muziek werkten de percussionisten samen met onder anderen Shara Nova, choreografe Susan Marshall, The National en Bryce Dessner.
Caroline Shaw wordt geprezen omdat zij met met haar inventieve muzikale aanpak actief is en succes heeft in zowel de pop- als de klassieke muziekwereld. Zij werkte met Kanye West en Nas en leverde bijdragen aan albums van The National en Arcade Fire’s Richard Reed Parry.
Caroline Shaw wordt wel vergeleken met en de opvolgster genoemd van Laurie Anderson. Het is een vergelijking die niet echt hout snijdt. Laurie Anderson is, hoe innovatief ook, in haar werk veelal afhankelijk van computers en elektronische gadgets, terwijl alles wat Caroline Shaw maakt het product is van haar eigen, natuurlijke krachten als componist en uitvoerend musicus. Zij is directer in haar communicatie en heeft geen afleidende speeldoosjes nodig. Een goed voorbeeld is de titeltrack van ‘Let the Soil Play Its Simple Part’ met als duetpartner Josh Quillen op steeldrums, die Caroline Shaw in recordtijd produceerde. Zij schreef de tekst in een soort vrije gedachtenstroom en geïnspireerd door James Joyce in minder dan een uur tijd. Het nummer refereert aan wiskundige formules, én aan de herinneringen, de geluiden die je bij blijven als iemand uit je leven is weggegaan of overleden en die met die persoon zijn verbonden. Het duo nam het nummer slechts twee keer op en het was de eerste take die uiteindelijk op het album kwam.
De popconnectie komt op ‘Let the Soil Play Its Simple Part’ onder andere aan bod in ‘Lay All Your Love On Me’. Deze meerstemmige canon, een hymnische jubelzang vrij naar ABBA, laat Caroline Shaw in duet horen met de heldere ritme-patronen van de marimba van Adam Sliwinski. Waarna ‘Cast The Bells In Sand’ op een mantra-achtige tekst van Sō Percussion lid Josh Quillen schurende avant-jazz combineert met wat in de verte lijkt op oosterse invloeden.
In ‘Long Ago We Counted’ spiralen de stem van Caroline Shaw en de drums van Jason Treuting om elkaar heen als dansers in een weird trance-ritueel. ‘A Veil Awave Upon The Waves’, een tekst uit ‘Ulysses’ van James Joyce, wordt door Shaw benaderd vanuit de praktijk van de extended vocal techniques, wat in het geval van ‘Ulysses’ een hele logische stap is:
Did not : no, no:
All is lost now
A veil awave upon the waves
Voor de afsluiter, het indrukwekkende ‘Some Bright Morning’, met Eric Cha-Beach op elektronica, piano en Hammond-orgel, greep Caroline Shaw terug op de twaalfde-eeuwse liturgische hymne ‘Salve Regina’, die zij als studente regelmatig in de kerk zong. In het het nummer versmelten oude vocale muziektradities met moderne drone-technieken, die tegelijkertijd weer verhalen van verleden tijden. En dan is de cirkel rond, leven en dood in de aarde met elkaar verbonden: ‘Let the Soil Play Its Simple Part’.
When I die
Hallelujah by and by
I’ll fly away
Drie dagen, meer was niet nodig om het album op te nemen, je zou kunnen zeggen: in reservetijd. ‘Let the Soil Play Its Simple Part’ is, na ondermeer ‘Partita for 8 Voices’, het met een Grammy onderscheiden album ‘Orange’ uit 2019 en ‘Narrow Sea’, het zoveelste project dat de positie van Caroline Shaw als uniek en leidend kunstenaar onderstreept.
Caroline Shaw & Sō Percussion – Let the Soil Play Its Simple Part (Nonesuch)
Foto Caroline Shaw & Sō Percussion © Shervin Lainez
Foto Caroline Shaw © Dayna Szyndrowski
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen. Zo help je CCRyder doorgaan.
Met iDEAL kun je via de beveiligde omgeving van je eigen bank CCRyder waarderen.
“Eyes on the road and hands upon the wheel”