Death And Vanilla droomt van hoop voor de toekomst

Are You A Dreamer? Zo luidde in 2019 de hamvraag op het voorlaatste album van het Zweedse trio Death And Vanilla. De muziek was donker, hier en daar zelfs spookachtig. En toen moest Covid-19 nog komen. Een wereldwijde pandemie verder treden Marleen Nilsson, Anders Hansson en Magnus Bodin in het licht met een flikkering van hoop.

Het nieuwe album ‘Flicker’ van Death And Vanilla uit het Zweedse Malmö is volgens de makers “een moderne reflectie op de moeilijke tijden” waarin de wereld verkeert. En ja, er is nogal wat gaande, uiteenlopend van (geo-)politieke en economische instabiliteit tot de klimaatcrisis. Verder zijn we als mensen in rap tempo bezig het milieu en de biodiversiteit van de planeet om zeep te helpen, en misschien uiteindelijk wel onszelf. Edoch, Death And Vanilla houdt op ‘Flicker’ de moed er in. Het drietal ontworstelde zich deels aan de schaduwen van de film-noir soundtracks uit hun vroegere werk, vond zich opnieuw uit, en keerde vol positieve energie terug. Gebleven is de liefde voor studio-apparatuur en instrumenten met de klank van het verleden, de jaren zestig en zeventig, de psychedelische muziek uit die tijd. Maar ook space-age pop uit de jaren vijftig en The BBC Radiophonic Workshop, bekend van onder anderen de elektronische muziekpionier Delia Derbyshire (‘Doctor Who’), klinken door op ‘Flicker’. Uit vibrafoon, orgel en mellotron, tremolo gitaar en analoge Moog synthesizers worden lichtvoetige ritmes en stuwende eclectische hymnen geboren, rijk aan stromen van in elkaar overvloeiende melodielijnen. Daar doorheen weeft zich de melancholische stem van Marleen Nilson, die vervoering brengt, als een zacht wuivende sluier van hoop en licht, van dromen voor de wereld, voor de generaties die na ons komen. Een fijn album.

Death And Vanilla – Flicker
Fire Records | Konkurrent