De Britse muzikant en componist van elektronische muziek Ryan Lee West uit Leicester verwijst met de titel van zijn recente Rival Consoles album Articulation naar het werk Artikulation van de Hongaars-Oostenrijkse avant-garde componist Györgi Ligeti.
Ryan Lee West speelde in zijn jeugd gitaar, maar verlegde zijn aandacht later naar de elektronische muziek. Hij studeerde muziektechniek aan De Montfort University in zijn woonplaats Leicester. Na een eerste EP onder de naam Aparatec te hebben uitgebracht, veranderde hij zijn podiumnaam. Zijn eerste opname als Rival Consoles kwam in 2007 uit bij het label Erased Tapes, dat tot op vandaag al zijn albums en EP’s uitbrengt, en dus ook zijn nieuwste, Articulation. Ryan Lee West zegt over dit album dat de structuur “erg machinaal” is, een verkenning van wiskundige structuren, maar dat het is gemaakt vanuit een interesse hoe hieruit melodie en gevoel voor verhaal konden ontstaan.
De titel Articulation verwijst naar een stuk van de hedendaagse avant-gardistische componist Györgi Ligeti (1923-2006), Artikulation* uit 1958, niet vanwege de muziek, maar vanwege de niet-traditionele grafische partituur die erbij hoorde. Articulation is in lijn hiermee visueel tot stand gekomen. West schetste de afgelopen jaren zijn composities op papier. Dat konden gedetailleerde, specifieke contouren zijn van hoe hij de muziek voor ogen had, gedachten over hoe hij zou willen dat een bepaalde synthesizer zou klinken of ideeën over de structuur van de muziek. De Rival Consoles man wilde zo proberen muzikale problemen buiten de computer om op te lossen. Werken met een computer kan tot snelle beslissingen leiden, maar dit kan het creatieve proces ook overrulen, in de weg staan, redeneert West.
West toonde zich op zijn voorlaatste, baanbrekende album Persona een liefhebber van galm(veren) en stevige pulsen. Op Articulation bewandelt hij een wat subtieler pad. Hoewel hij ook hier af en toe een stevige beat niet schuwt, met als opvallende uitschieter het nummer Forwardism, zijn de ritmes op Articulation nergens de dominante factor, maar staan ze in dienst van het totaalbeeld. De opener Vibrations on a String, een golvende rivier van rauw schurende sequensen, was een van de eerste stukken die West voor Articulation maakte, kort nadat hij Persona had voltooid. De titel verwijst naar de (analoge) basissynthesizer in het nummer, waarmee hij een imitatie probeerde te spelen van de tonen en kleuren die ontstaan als je een gitaarsnaar bespeelt, zowel zacht als agressief. Als reden voor deze aanpak geeft West op dat hij, hoewel muzikaal actief met elektronica, toch vaak de natuur probeert na te bootsen met zijn synthesizers. “Als je eenmaal iets probeert te recreëren in een ander medium, voelt het als nieuwe mogelijkheden om te verkennen”, zegt hij.
De aanpak van West leidt op het album Articulation tot muziek, die hoewel met elektronische middelen opgewekt, van een diepmenselijke bezieling doortrokken is, en die in zijn afwisselende en meerlagige opbouw steeds weer blijft verrassen. Vibrations on a String en het letterlijk naadloos daarop aansluitende Forwardism zijn al genoemd. In twee relatief korte cooling down stukken Melodica en Still Here dansen ambient geluidsflarden elegant over en rond elkaar. Elegant is sowieso een van de sleutelwoorden om de muziek van Rival Consoles te duiden. Architecturaal een ander. Zo opent het titelnummer met een imposante puls, als de heipalen van een imposant bouwwerk, die na ongeveer anderhalve minuut langzaam oplost in een koor van kosmische sferen. De afsluiter Sudden Awareness of Now kan de apotheose worden genoemd van Articulation. De Rival Consoles studio staat op een terrein met veel bomen. Er is altijd wel geluid hoorbaar van vogels. Volgens West gebeurde het op zekere dag dat het vogelgezang perfect paste bij het stuk waaraan hij werkte. Het klonk als een van de kleine melodieën die aan het einde van Sudden Awareness of Now opduiken. Hij nam de zingende vogels op met zijn telefoon en verwerkte hun melodieën in de muziek. Het resultaat is een score waarin nostalgie en toekomst, mens en natuur, een conversatie met elkaar aangaan, een prachtige ode aan de hoop, en de vreugde.
Articulation is met een speelduur van 34 minuten aan de korte kant. De zes nummers zijn voorbij voor je er als luisteraar aan toe bent je los te maken. De repeatknop kan hier echter de muzikale stroom van Articulation door laten gaan, als in een briljant geconstrueerde, altijd voortbewegende perpetuum mobile.
*Artikulation is een elektronische compositie van György Ligeti (1923-2006). Het stuk is van begin 1958 en werd opgenomen op magneetband met de hulp van Gottfried Michael Koenig en Karlheinz Stockhausens assistent Cornelius Cardew in de Studio voor Elektronische Muziek van de West-Duitse Radio (WDR) in Keulen. Artikulation is opgebouwd uit verschillende soorten geluiden, “in samenvoegingsomstandigheden”. Het werk “kan worden beluisterd als een gesprek zonder woorden”, aldus de componist. De titel Artikulation verwijst naar het gegeven dat er in een “kunstmatige taal” wordt gearticuleerd.