| Muziek in de Sleutel van het Leven, naar het gelijknamige legendarische album van Stevie Wonder uit 1976 |
Het was een merkwaardige stilte. In Londen vulden op 17 september duizenden mensen de OVO Arena Wembley voor ‘Together for Palestine’, een zorgvuldig geprogrammeerd benefietconcert vol muziek, poëzie en solidariteit. Een initiatief van Brian Eno, met optredens van Damon Albarn, Celeste, Paul Weller, Jamie xx en Palestijnse artiesten als Nai Barghouti en Adnan Joubran. De uitverkochte avond bracht ruim twee miljoen pond op voor hulporganisaties als Taawon en het Palestine Children’s Relief Fund.
In de Nederlandse media bleef het opvallend stil. De Volkskrant schreef een degelijke recensie, maar verder: geen televisie-items, geen grote krantenstukken, geen voorpaginanieuws — hooguit een kort bericht. Terwijl we wél gul verslag doen van de hardere, schurende kanten rond Palestina: demonstraties die ontsporen, verhitte talkshowtafels, beelden van rook, woede en rolkoffers vol polarisatie. Dat klikt vanzelf.
Die asymmetrie legt iets pijnlijks bloot in onze nieuwsreflex. Conflict past moeiteloos in het vertrouwde sjabloon van rel, risico en rumoer. Een avond vol muziek en nuance vraagt iets anders: aandacht, context, uitleg, traagheid en het lef om het zachte te tonen — wat niet direct scoort, maar wel resoneert. ‘Together for Palestine’ was geen schreeuw, maar een akkoord, zorgvuldig gecomponeerd. Precies dat verdwijnt in redacties die vechten om seconden scrolltijd.
Juist dat zachte doet ertoe. Wie alleen lawaai ziet, toont de werkelijkheid maar mist de stilte waarin solidariteit verdwijnt. Wie die avond meemaakte, hoorde zorg als kunst, muziek als brug, verbondenheid als verzet. Misschien zit de grootste stilte niet in wat er gebeurt, maar in wat wij weigeren te horen. Terwijl ergens, in een uitverkochte zaal, een koor zong dat probeerde te helen, scrolden wij verder.
Naschrift
Op 12 december 2025 verscheen de benefietsingle ‘Lullaby’, voortgekomen uit het Wembley-concert ‘Together for Palestine’. Het nummer is een herwerking van de Palestijnse folksong ‘Yamma Mweel El Hawa’ (‘O song of longing, mother’), met toegevoegde Engelse tekst van Peter Gabriel en fragmenten van de Palestijnse dichter Mahmoud Darwish. Het werd gearrangeerd door Kieran Brunt en Nai Barghouti en gezongen door onder anderen Nai Barghouti, Neneh Cherry, Celeste, Brian Eno en Leigh-Anne Pinnock.
Het artwork is van de Gazaanse schilderes Malak Mattar (geb. 1997), geïnspireerd op haar schilderij ‘Shelter’. De opbrengst gaat naar Palestijnse hulp via Choose Love’s Together for Palestine Fund, dat voedsel, medische zorg, schoon water en steun aan weeskinderen financiert voor organisaties als Taawon, het Palestine Children’s Relief Fund en de Palestinian Medical Relief Society. De release mikt op een plek in de Britse hitlijst voor ‘Christmas Number One’.
