EEN VERNIETIGEND MITRAILLEURSALVO
Tijdens de afgelopen reeks TegenTonen veegde het Britse trio Meat Beat Manifesto met niets of niemand ontziende kracht de vloer aan met de futloosheid in de popmuziek. ‘It’s hard and it’s meaty and it’s very very beaty!’
door C. Cornell Evers, OOR 11 maart 1989
Het Amsterdamse Paradiso tijdens de tweede avond van het TegenTonen Festival. Sirenes loeien. Terwijl rookmachines hun inhoud uitbraken en een dichte mist de zaal injagen beginnen stroboscoop-lampen stotend te flikkeren. Harde beats klinken, afgevuurd als een vernietigend mitrailleursalvo. Ergens in het publiek laat een meisje zich op haar knieën zakken. Een gulp wordt opengeritst, onhoorbaar door het donderende geweld dat van het podium komt. Tanden en lippen grijpen gulzig toe en beginnen het groeiende vlees te bewerken. ‘I want your hands to grab my head and push my mouth around your cock,’ zong Des de Moor van het sampleduo The Irresistible Force eerder op de avond. ‘Het staat iedereen vrij uit onze muziek te halen wat hij of zij erin ziet,’ meent Meat Beat-zanger Jack Dangers. Discjockey Gregg Retch, die midden op het podium achter een soort katheder staat opgesteld, geeft met venijnige scratches en samples het ritme aan. Links op het podium slingert waanzin-rapper Dangers zijn boodschap de zaal in: ‘Give your body it’s freedom.’ Een kreet van extase klinkt. Drie dansers in schubbige kostuums spelen hun eigen bizarre spel met de werkelijkheid. Precies dertig minuten raast de Meat Beat orkaan. Dan is de trip over.
Boheemse Intellectuelen
Paradiso. De catacomben. In de kleedkamer van Meat Beat Manifesto is het een komen en gaan. Een meisje dat voor het satellietstation Super Channel werkt probeert de klassiek opgeleide danser Marcus Adams (ook wel Piranha Jones genoemd) en een ongeïnteresseerde Gregg Retch te interviewen. Jack Dangers zit stilletjes in een hoekje weggedoken zijn sopraansaxofoon schoon te maken.
‘Ik weet niet of wij een sampleband zijn. Wij samplen, dat wel, maar volgens mij bestaat er helemaal niet zoiets als een sample wave. Ik ken tenminste niemand persoonlijk die bij die wave zou moeten horen. Ik ken absoluut geen mensen die elkaar in underground cafés ontmoeten om daar als Boheemse intellectuelen over de nieuwste samples te praten. Ik heb daar tenminste nooit van gehoord. Volgens mij is die hele wave gewoon weer zo’n uitvinding van de media. Die kunnen het niet hebben als ze niet kunnen categoriseren. Ik wil niet gecategoriseerd worden.’ Gregg Retch grijnst de grijns van een kwajongen. En Adams: ‘Toen wij het concept voor Meat Beat Manifesto uitdachten was er totaal nog geen sprake van de clubhysterie die er momenteel gaande is. Wij waren hier vier jaar geleden al mee bezig. Die hele rage van clubmuziek is trouwens alweer op haar retour. Het is allemaal wegwerp-pop geworden, aangepast aan de eisen van radio en tv.’
Stormtroopers
Meat Beat Manifesto is een samenwerkingsverband van drie totaal verschillende individuen. Daarbij is Jack Dangers samen met Gregg Retch verantwoordelijk voor de stormtroopersmix van hip hop en funk, rock & roll, reggae, disco, noise en cut-ups zoals die is te horen op de dubbelaar Storm The Studio. Marcus Adams tekent voor de visuele kant van Meat Beat Manifesto, te weten video’s en choreografieën. Ieder heeft binnen Meat Beat Manifesto zijn eigen verantwoordelijkheden en wordt daarin door de anderen volledig vertrouwd. ‘En dat is behoorlijk politiek in dit land met zijn rechts georiënteerde regering,’ meent Adams. ‘Het algemene motto in Engeland komt zo’n beetje neer op ”Zorg dat je het maakt, al is het over de rug van iemand anders.” Wij hebben waardering voor elkaars werk en nemen daar notie van. Dat is bijzonder opmerkelijk in deze egocentrische wereld. Daarom werkt Meat Beat Manifesto. Wij zullen de laatsten zijn om te beweren dat wat wij doen origineel is. Het woord originaliteit bestaat trouwens niet eens. Het is de combinatie die Meat Beat Manifesto sterk maakt.’
VIDEO