Hun alles verpletterende performance van zaterdag 25 februari 1989 staat in de lijstjes van legendarische concerten in 50 jaar Paradiso. Het Britse trio Meat Beat Manifesto was dan ook DE sensatie van het TegenTonen Festival ‘89 (OOR, 11 maart 1989)
Met Storm The Studio luidt het Britse MEAT BEAT MANIFESTO een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de dansmuziek in. Storm The Studio bevat een tachtig minuten durende waanzin-mix van hiphop en funk, electronic body music en dubtechnieken, rock & roll, disco, noise en cut-ups. Meat Beat Manifesto storms TegenTonen.
door C. Cornell Evers, OOR 25 februari 1989
Jack Dangers (zang): ‘It’s hard and it’s meaty and it’s very very beaty.’
Piranha Jones (visuals, choreografie): ‘Meat Beat Manifesto is onbeschaamd kunstzinnig! Meat Beat Manifesto is onbeschaamd pretentieus! Opwindend! Luidruchtig!’
Gregg Retch (soundsystem): ‘Ik ben er niet.’
Interviewer: ‘Hoe bestorm je een studio?’
Jack: ‘Wij hebben de studio letterlijk voor twee maanden bezet gehouden en lieten niemand binnen.’
Meat Beat Manifesto is een samenwerkingsverband van drie totaal verschillende individuen. Er is sprake van drie uiteenlopende achtergronden waarbij ieder het volste vertrouwen van de anderen geniet en iedere individuele ontwikkeling direct van invloed is op het groepsconcept. In dat verband gezien moet het woord manifesto dan ook niet aan de gebruikelijke politieke geschriften worden gekoppeld maar aan het werkwoord manifesteren. Piranha: ‘Wij hebben nooit besloten onze stijl of ons image voor de komende vijf jaar vast te leggen. Doordat er drie verschillende invalshoeken zijn slaan we bijna iedere drie maanden een andere richting in, manifesteren we ons om de drie maanden anders.’
Jack: ‘Oorspronkelijk was het: The meat of the beat to get the beat to sound like the meat.’
Piranha: ‘Ons interesseert het niet dat onze identiteit zo moeilijk te omschrijven valt. De hele essentie van wat we doen is het lef om steeds weer nieuwe dingen uit te proberen, nieuwe combinaties.’
Jack: “Wij samplen en een sample is een al eerder gebruikt geluid. Je maakt niet echt iets dat volledig nieuw is dus. Maar Cabaret Voltaire klonk in het begin ook als Can, terwijl Test Department in zekere zin aan Stockhausen refereerde. De laatste dertig jaar is er nooit iemand geweest die nu eens echt iets totaal nieuws uitvond. Zelfs Cage was niet nieuw. Hij gebruikte alleen bepaalde dingen tot in het extreme. Niets is origineel. Grappig woord eigenlijk: origineel. Eigenlijk bestaat dat woord niet eens. Het is een woord dat je kunt gebruiken om een zekere mate van progressie aan te duiden.’
Piranha: ‘Door iets in een andere context te plaatsen kun je bepaalde grenzen verleggen. Dat is wat wij doen. Het is de combinatie. Er is geen typische Meat Beat sound.’
Jack: ‘Was het niet in de pop-art dat je je eigen kunst uit rotzooi kon maken?’
Piranha: ‘Iedereen sampelt momenteel. Ook Bon Jovi.’
Jack: ‘Alleen zit er bij ons steeds de meat in. Wij zijn niet het soort lui die alles voor honderd procent serieus nemen. Er zit toch altijd iets sardonisch in onze aanpak.’
Piranha: ‘Wij zijn Big Mac mensen.’
Jack: ‘Maar Wimpy mag ook. Of Burger King.’
Piranha: ‘Ik ontmoette Jack vier, vijf jaar geleden en raakte betrokken bij zijn muzikale bezigheden. Daarvoor moest ik wel mijn opleiding klassiek ballet opgeven. Maar in het kader daarvan had ik al wel met film gewerkt en was er altijd een sterke band met muziek geweest. Ik wilde toen allerlei dingen combineren. Ik vond dat dit overgangsgebied geëxploreerd moest worden en uitgebreid. Je hebt een cliché theaterpubliek dat altijd op het juiste moment klapt en in de pauze heel beleefd elkaars nieuwe pinguïn-uitmonstering bewondert. Dan is er het cliché rockpubliek. Ook zij weten wanneer ze moeten klappen om te laten merken dat ze een bepaalde song en het belang daarvan kennen. In die scene tel je pas mee als je alles van de laatste trend weet. Ik kots in feite van beide groepen. Wij willen ze in elkaar laten opgaan. Dat is in feite het concept van de kunstvorm waarmee Meat Beat Manifesto werkt. En geloof me, dat is een enorme uitdaging.’