‘Nowhere’, het derde nummer op het titelloze debuutalbum van CARM, is iets meer dan een minuut onderweg, als het gebeurt: even is er een glimp van een scene met Clint Eastwood, de stetsonhoed diep over de ogen getrokken, begeleid door de magistrale klanken van een soort Ennio Morricone soundtrack. Alleen is het niet Morricone, maar trompettist en hoornblazer CJ Camerieri, en met hem vooral gitarist Jake Hanson, die de Man With No Name, de eenzame wreker op zijn paard hier tot leven brengt.
CARM is trompettist en Franse hoornspeler CJ Camerieri, mede-oprichter van het befaamde hedendaagse muziekensemble yMusic. Tevens speelde CJ Camerieri de afgelopen tien jaar met uiteenlopende artiesten als Taylor Swift, Paul Simon, The National, Bon Iver en nog veel meer. En nu is er dan zijn titelloze debuutalbum, uitgebracht onder de naam CARM. En wat een prachtalbum is het geworden. De referentie aan de filmmuziek van Ennio Morricone werd al genoemd. Maar er is meer, en dat zijn niet op de laatste plaats de vele gastvocalisten: Sufjan Stevens, Shara Nova, Justin Vernon, Georgia Hubley, Ira Kaplan, Lupin, Cliff Rhymes en Benson Ramsey.
Sufjan Stevens bijt het spits af in het licht-melancholische en ontroerende, met een fraaie brasspartij ingeluide, folky openingsnummer ‘Song Of Trouble’. Stevens is hier waarlijk indrukwekkend, meer dan in alle nummers op zijn eigen recent verschenen album ‘The Ascension’ samen, in een door hemzelf geschreven tekst van oud-testamentische (psalmen) allure:
The endless night, the shadow of the valley
The fading light where innocence is dead
I call to each of every angel out there
But I am left with nothing but a cloud
Het mag duidelijk zijn dat CARM met als bandleider CJ Camerieri in de tien nummers die het album telt ruim baan geeft aan de blaasinstrumenten. Deze golven in ‘Soft Night’ in een soort sonische landschapspoëzie, als in een getijdenstroming heen en weer, omhoog en omlaag. ‘After Hours’ is in hevig contrast daarmee dan weer een over diepe bodems en dalen schrapende track met sirene-blazers en een met rauwe vocalen freewheelende Cliff Rhymes. Het daarop volgende ‘Invisible Walls’ begint met een solo geblazen ‘Last Post’-achtige signaaloproep, waarna meerdere windinstrumenten het muzikale veld betreden en samen optrekken in een fijnmazig weefwerk van elegante klanken. De trompettist en hoornblazer brengt vaak een zekere sierlijkheid in de muziek, zoals in ‘Already Gone’, met Georgia Hubley en Ira Kaplan. En in ‘Tapp’, waar Shara Nova met soepele stem gracieus de digitale oprispingen trotseert van een Teenage Engineering OP-1 Portable Synthesizer, hét hebbedingetje in de elektronische muziek en hier bespeeld door Justin Vernon van Bon Iver. De OP-1 is eveneens een tegenspeler in ‘Slantwise’ én is van de partij in het met elektronisch duo Mouse On Mars en een keur van blazers plus hyperpiano opgenomen onstuimig freejazzende ‘Scarcely Out’. In het afsluitende ‘Land’ verruilt Justin Vernon de elektronica voor akoestische gitaar en zangmicrofoon en voert zo het luisterrijk blazende CARM, begeleid door strijkers, bezield naar een sfeervol en abrupt (!) einde.
CARM is niet onder één stijlnoemer te vangen. Het is geen jazz, het is geen klassiek, het is geen filmmuziek, maar er gaan wel elementen van dit alles schuil in de muziek. Regisseur en dirigent is bandleider en instrumentalist CJ Camerieri. Hij slaagt erin om de diverse bouwstenen perfect in elkaar te passen tot een briljant klinkend caleidoscopisch ervaringsalbum dat niet ophoudt te verrassen. Het bevat muziek die echt leeft, van de eerste tot de laatste noot. Om een bekend lied van Rob de Nijs te parafraseren: CARM is CJ Camerieri en trompetter is hij, in hart en ziel.
CARM – CARM
37d03d / Konkurrent
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen. Zo help je CCRyder doorgaan.
Met iDEAL kun je via de beveiligde omgeving van je eigen bank CCRyder waarderen.
“Eyes on the road and hands upon the wheel”