‘Wonder Women’, zo heet het het nieuwe album van de Oostenrijkse theorbist (luitspeler), harpist en dirigent Christina Pluhar (Graz, 1965) en haar ensemble voor oude muziek L’Arpeggiata.
Het zou een passende titel kunnen zijn voor een productie van The Marvel Cinematic Universe (MCU), bekend om hun Amerikaanse superheldenfilms gebaseerd op personages uit de Marvel Comics stripboeken. Superhelden kenmerken zich door hun bovennatuurlijke krachten, bijzondere eigenschappen en vaardigheden.
En eigenlijk klopt dat wel. Het veelzijdige, transculturele album ‘Wonder Women’ zet vrouwen op een unieke manier in het zonnetje, als ware superheldinnen.
Het album is een speciaal eerbetoon aan Italiaanse vrouwelijke componisten uit de 17e eeuw, zoals Barbara Strozzi (Venetië, 1619 – Padua, 1677) en Francesca Caccini (geboren in Florence in 1587), en aan karaktervolle vrouwen uit de traditionele muziek van Italië en Latijns-Amerika: heldinnen, heiligen, heksen, bovennatuurlijke figuren en gewone stervelingen. Samen met vier gastzangeressen – sopraan Céline Scheen, mezzosopranen Luciana Mancini en Benedetta Mazzucato, en alt Vincenzo Capezzuto – brengen Pluhar en L’Arpeggiata deze vrouwen tot leven.
‘Wonder Women’ is een eerbetoon aan de prachtige vrouwelijke componisten uit de 17e eeuw, maar ook aan alle getalenteerde vrouwelijke musici van alle tijden die vaak gedwongen werden hun talent te verbergen of hun carrière vroegtijdig op te geven. Inspiratie vond Christina Pluhar daarnaast in traditionele muziek uit Zuid-Amerika en Italië, met liederen over bijzondere en sterke vrouwen.
Het album opent met het meeslepende Mexicaanse nummer ‘La Bruja’, wat staat voor ‘De Heks’. In het oude Mexico werd elke vrouw die zich niet aan de regels hield, een “bruja” genoemd. Voor Christina Pluhar en haar musici symboliseert dit nummer “de vrijheid van alle vrouwen in alle culturen en historische periodes”.
De zestien vocale en instrumentale nummers op het album hebben een sterke beeldende kracht en weten op verschillende momenten kippenvel te bezorgen, zoals in het fado-achtige ‘La Llorona’ van de non Isabella Leonarda (uit Novara in Piemonte), en ontroering bij de Italiaanse traditional ‘Nive puer’.
Naast vrouwelijke componisten zoals Barbara Strozzi, Antonia Bembo en Francesca Caccini, brengen de musici ook werk van mannelijke componisten zoals Maurizio Cazzati en Andrea Falconieri ten gehore.
Naast de beeldende kracht, is het vooral ook de enorme bezieling waarmee de musici en solisten met grote virtuositeit de ‘Wonder Women’ uit het verleden naar het heden brengen.
L’Arpeggiata, Christina Pluhar – Wonder Women
Erato