De rockgroep The Besnard Lakes uit Montreal speelt op hun zesde album ‘The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings’ indringende verhalen van leven en sterven, licht en donkerte, én met de tijd.
‘Blackstrap’ is de titel van de eerste van de negen tracks. Het is geen vrolijk nummer en spreekt van kou en verlatenheid:
I’ll wait on top of Blackstrap
Tried up here for hours to call her
Please answer.
De muziek zuigt je meteen de wereld van The Besnard Lakes in, terwijl galmgitaren en dito vocalen herinneringen ophalen aan de vroege Pink Floyd en andere psychedelische space-rockbands van toen.
Met ‘The Besnard Lakes Are The Last of the Great Thunderstorm Warnings’ heeft het echtpaar Jace Lasek en Olga Goreas, de kern van de zes-koppige band, definitief afscheid genomen van eerdere pogingen tot het maken van liedjes met een voor streaming hapklare tijdsduur. Zij besloten tot de meest compromisloze opname van hun carrière. En hoewel de atmosferische muzikale landschappen zich verre houden van de muzikale mores van de stijl zelf, omarmen zij met dit album wel het basis uitgangspunt van punkrock dat een band alleen voor zichzelf relevant hoeft te zijn.
The Besnard Lakes hebben de afgelopen jaren enkele keren de dood ontmoet en in de ogen gekeken en dat verhaal vertellen zij, op een dubbel-LP (1 CD), verdeeld over vier hoofdstukken, een voor elke plaatkant. ‘Near Death’ is de titel van het eerste, gevolgd door ‘Death’, ‘After Death’ en ‘Life’.
De muziek en de teksten vertellen letterlijk van een reis naar (en terug van) het einde. Het is een poëtisch verslag voor de overlevenden van de eigen omzwervingen en ervaringen met leven en sterven van The Besnard Lakes. Tegelijkertijd bevat het album herinneringen aan anderen, aan hen die voorgoed zijn vertrokken. Zoals Laseks vader in 2019. Volgens The Besnard Lakes zijn de uren en dagen op je sterfbed misschien wel de meest psychedelische reis die een mens kan doormaken. In het geval van Laseks vader ontwaakte hij uit een morfinedroom en sprak over ‘een raam op zijn deken’ (On my blanket, there’s a window), met daarin ‘een timmerman die ingewikkelde voorwerpen maakt’. Die aangrijpende ervaring vond zijn weg naar het album en kreeg letterlijk vorm in het nummer ‘Christmas Can Wait’. Elders, in het nummer ‘Raindrops’, brengt de band een eerbetoon aan de in 2019 overleden Mark Hollis van Talk Talk:
On the other side of the world
Is my backyard
Garden of Eden spirited
Did it need to be protected?
En in ‘The Father of Time Wakes Up’ wordt er gerouwd om de dood van Prince.
De band spreekt zelf op haar website van een psychrock-epos, een requiem. Ik denk dat ‘The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings’ meer is.
Zoals drugs de psychische staat (kunnen) versterken waarin iemand verkeert, zo past de beleving van de vaak majestueuze songs en de instrumentale weelderigheid die ‘The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings’ kenmerkt, zich soepel aan iemands humeur of emotionele stemming aan. Het album biedt daarmee meer, veel meer, dan een eenmalige, lineaire muzikale ervaring.
‘The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings’ eindigt na ruim zeventig minuten (72, om precies te zijn) met het bijna achttien minuten durende titelnummer in een soort van technicolor dreamscape, een droomklankschap. Het is het lang uitgesponnen slotakkoord van ‘Life’. Daar wenken aan het eind leven en licht. Je hoeft ze alleen maar te willen zien en omhelzen, en dan gaat ook de storm liggen die over The Besnard Lakes raast.
The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings
Full Time Hobby / Konkurrent
Foto The Besnard Lakes © Joseph Yarmush
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door een kleine bijdrage te doen. Zo help je CCRyder doorgaan.
Met iDEAL kun je via de beveiligde omgeving van je eigen bank CCRyder waarderen.
“Eyes on the road and hands upon the wheel”